Będąc Hiszpanią trzecim konsumentem ślimaka w Europie,  za Francją i Włochami; tylko 3% z  Ślimak sprzedawany w naszym kraju ma swoje pochodzenie z hodowli (HELICICULTURE). Duża część popytu, którego nie pokrywają ślimaki hodowlane, pochodzi z dzikiej kolekcji (około 2400 ton rocznie).

Dzikie zbieranie ślimaków ma wpływ na środowisko na tych obszarach, gdzie jest prowadzone masowo, w taki sposób, że zmienia się równowaga w ekosystemach.

Ślimak jest pokarmem, więc jego marketing powinien podlegać kontroli i certyfikacji  higieniczno-sanitarne i jakościowe. Dokładnie to samo, co u mięczaków pochodzenia morskiego (małże, sercówki, małże). Ten środek ostrożności wydaje się logiczny, ponieważ mięczaki bez oczyszczania w przypadku skorupiaków i ślimaki lądowe są bioakumulatorami, to znaczy nie eliminują przyjmowanych przez siebie toksyn, a raczej gromadzą je w swoich tkankach.

Hodowca helikopterów zwiększa wartość poprzez  ich praca, dobór najlepszych okazów, dbanie o żywienie zwierząt, warunki siedliskowe;  wpływ na takie aspekty jak regulacja wilgotności, temperatury i  warunki higieniczne parków (hodowle ślimaków)

Krótko mówiąc, chodzi o postępowanie zgodnie z najlepszymi praktykami, które gwarantują zarówno  parametry jakościowe, cenione przez konsumenta i  ten  parametry sanitarne wymagane w każdej żywności